एक दिन एक राजाले आफ्नो पिञ्जडामा थुनेर पालेको सुगालाई भन्छ-
"सुगा, म आज जङ्गलमा शिकार खेल्न जादैछु , पक्कै पनि जङ्गलमा तिम्रा बाआमा सित भेट हुन्छ होला , भन उनिहरूलाई के कुरा सुनाइदिऊँ ?"
यो सुने पछी सुगाले गहभरी आँशु पार्दै भन्छ,
"मेरा बाबा आमालाई यो भन्दिनुस् नि म पिञ्जडाबाट छिटोभन्दा छिटो बाहिर आउन चाहन्छु ।"
जब राजा जङ्गलमा पुग्छन् उनको भेट सुगाका बाआमासँग हुन्छ र राजाले उनिहरूको सन्तानले भनेको सबै कुरा बताउँछन् । राजाको यस्तो कुरा सुने पछी दुबै दम्पतीले आफ्नो सन्तानलाई पिञ्जडाबाट मुक्त गरिदिनका लागि राजासँग अनुनय बिनय गर्छन् तर राजाले सुगालाई मुक्त गर्न नसक्ने बरू उसकालागी केही सन्देश वा चिट्ठी पत्र भए चाँही लगिदिने बताउँछन । राजाको यस्तो कुरा सुने पछी सुगाका दुबै दम्पती तत्काल बेहोस् भएर भुइँमा ढल्छन् ।लामो समयसम्म पनि उनिहरूको होस नखुले पछी उनिहरू मरेको ठानी राजा आफ्नो बाटो लाग्छन् ।
जब राजा जङ्गलबाट दरबारतिर फर्कन्छन् तब हतार हतार पिञ्जडाको सुगाले सोध्छ-
"महाराज , मेरा बाआमाले मलाई के सन्देश पठाएका छन ?"
राजाले नाक खुम्च्याउँदै भन्छ-
"तिम्रा बाआमाले कुनै सन्देश पठाउन पाएनन् । जब उनिहरूले तिम्रो बारेमा सबै कुरा सुने तब उनिहरूले मसँग तिमीलाई मुक्त गरिदिन भने । मैले मुक्त गर्न नसक्ने बताएपछी दुबै जना बेहोस् भएर लडे,शायद उनिहरू बेहोस् नभएका भए पक्कै तिमीलाई केही न केही सन्देश पठाउँथे होला। उनिहरू बेहोस् भएको देखेर लाग्यो साँच्चै नै उनीहरूले तिमीलाई धेरै माया गर्दा रहेछन् ।"
राजाका यी कुरा सुगाले सुनेको मात्र के थियो ऊ तुरुन्तै बेहोस् भएर ढल्छ । जब सुगा बेहोस् भएर ढल्छ तब सुगा मरेको ठानी पानी छर्किनका लागि राजाले पिञ्जडाको ढोका खोलिदिन्छन् । सुगाले पिञ्जडाको ढोका खोलेको के चाल पाएको थियो ऊ तुरुन्तै भुर्र उढेर अग्लो रुखको टुप्पोमा पुग्छ अनी राजा तिर हेर्दै भन्छ-
"देख्यौ त राजा, मेरा बाआमाले मलाई कस्तो सन्देश पठाएका रहेछन् ??"
Moral: जुन जमिनमा तपाईँ घाँस मात्रै उम्रेको देख्नुहुन्छ त्यही ठाउँमा कसैले जीवन बँचाउने जडिबुटी देख्छ । जुन कुरा तपाईँलाई अर्थहीन् लाग्छ त्यही कुरामा कसैले संसार हल्लाउने उपाय भेट्टाउँदछ ।
